Tun Dr. Ismail Bin Dato' Abdul Rahman Wira Negara
Contoh Pemimpin Tegas & Jujur Ke arah Perpaduan &
Keharmonian
Oleh Tun Sheikh Engku Bendahara
Tun Dr. Ismail bin Dato’ Abdul Rahman ialah Timbalan Perdana
Menteri Malaysia Kedua. Beliau telah dilantik sebagai Timbalan Perdana Menteri
Malaysia Kedua oleh YAB Tun Abdul Razak pada 22 September 1970. Semasa MAGERAN
melaksanakan dasar pentadbiran dan pemerintahan negara ketika darurat pada Mei
1969-Februari 1971, Tun Dr. Ismail menjawat Timbalan Pengarah MAGERAN. Beliau
juga merupakan seorang tokoh profesional dan politik Melayu yang turut serta
dalam perjuangan menuntut kemerdekaan Tanah Melayu daripada British.
Tun Dr. Ismail ialah anak watan negeri Johor. Beliau
dilahirkan pada 4 November 1915 di Johor Bahru dari sebuah keluarga elit,
berpendidikan tinggi dan mempunyai banyak harta. Bapanya, Dato’ Abdul Rahman
bin Mohd Yassin telah bermastautin di Johor Bahru kerana menjawat jawatan
tinggi Kerajaan Negeri Johor. Antara jawatan yang pernah disandang oleh bapanya
ialah sebagai kerani, pesuruhjaya daerah, majistret dan bendahari negeri. Di
peringkat kebangsaan, bapanya ialah Speaker Dewan Negara yang pertama. Dato’
Abdul Rahman terkenal sebagai seorang tokoh Melayu Johor yang telah menubuhkan
Persatuan Melayu Johor menentang Malayan Union. Beliau juga ialah ketua Orang
Tujuh yang menuntut Sultan Ibrahim meletak jawatan sebagai Sultan Johor kerana
menandatangani persetujuan penubuhan Malayan Union 1946 yang bertentangan
dengan Undang-Undang Tubuh Kerajaan Johor 1895.
Dato’ Abdul Rahman dan bapanya Mohd Yassin berasal dari
Parit Bakar Muar Johor. Parit Bakar terletak dalam kawasan yang dulunya
terkenal sebagai Padang sebelum Bandar Maharani dibuka pada 1884. Padang
diperintah oleh ketua tradisional Melayu bergelar Orangkaya yang terdiri dari
kaum karabat Mohd Yassin. Mohd Yassin ialah anak kepada Orangkaya Abdul Rahman,
Orangkaya Setia Minyak Beku III. Keluarga beliau berasal dari keturunan Raja
Melayu Bugis Campa yang terkenal di Padang Muar sejak dari Kesultanan Melayu
Melaka. Mereka merupakan keluarga pentadbir yang menyara hidup daripada sumber
perkebunan dan perdagangan dan sangat menitikberatkan pelajaran.
Datuk nenek moyang Tun Dr Ismail di Padang dan di Batu Pahat
adalah pembesar daerah atas titah atau pelantikan Sultan. Moyang Tun Dr. Ismail
di Batu Pahat iaitu Abdul Rahman bin Ismail bergelar Orangkaya Setia Minyak
Beku III, Batu Pahat pada 1862-1881. Bapa kepada Abdul Rahman iaitu Orangkaya
Ismail bin Orangkaya Ahmad pula ialah Orangkaya Setia Minyak Beku II pada
1855-1862 dan bapa Orangkaya Ismail iaitu Ahmad bin Daing Abdul Rahman menjadi
Orangkaya Setia Minyak Beku I pada 1811-1855. Daing Ahmad adalah daripada
keturunan Daing Indera Perma Paso berasal dari Sulewasi. Banyak saudara beliau
menjadi Orangkaya Muar atau Padang. Daing Abdul Rahman telah dihantar dan
disaran oleh saudaranya, Orangkaya Muar mengetuai masyarakat Melayu Bugis dan
orang-orang Selat atau Seletar di Minyak Beku setelah berjaya melumpuhkan
kegiatan lanun di perairan Batu Pahat. Pada mulanya mereka menjunjung
kedaulatan Sultan Melaka kemudian Sultan Johor Pahang dan terakhir kepada
Temenggong Johor yang kemudiannya menjadi sultan pada tahun 1885.
Keturunan Tun Dr. Ismail mempunyai hubungan rapat dan
bercantum dengan nenek moyang Tan Sri Noah, Tun Dr. Awang Hassan dan
Orangkaya-Orangkaya Muar. Mengikut sejarah, pusat pemerintahan datuk nenek
moyang mereka yang telah dikurniakan oleh Sultan Melaka kepada anak raja Melayu
keturunan Bugis Campa ialah di Bukit Makmur atau Bukit Mor, Muar. Sejak itu,
keluarga ini turun-temurun memerintah kawasan bernama Padang dan sekitarnya.
Tun Dr. Ismail mendapat pendidikan awalnya di Sekolah Bukit
Zaharah, Johor Bahru. Seterusnya beliau menuntut di English College, (Maktab
Sultan Abu Bakar). Kemudian, beliau dihantar oleh bapanya melanjutkan pelajaran
di bidang perubatan di Kolej King Edward VII, Singapura pada tahun 1935-1937,
tetapi beliau tidak berjaya menamatkan pengajian kerana kurang meminati bidang
perubatan yang ditentukan oleh bapanya.
Bapanya, Dato’ Abdul Rahman merupakan seorang yang sangat
menitikberatkan pelajaran keluarga hingga ke peringkat tertinggi. Beliau
menghendaki anak-anaknya berkelulusan daripada pelbagai bidang profesional
selain peguam. Ketika itu, kerjaya peguam merupakan trend dan kebanggaan
keluarga elit. Dato’ Abdul Rahman memilih anaknya Tun Dr. Ismail mempelajari
ilmu perubatan kerana bersesuaian dengan sikap beliau yang agak pendiam ,
tegas, cekap dan cepat membuat keputusan dan tindakan. Dr. Ismail pula meminati
bidang perundangan dan bercita-cita untuk menjadi peguam seperti bapa dan
abangnya, Sulaiman.
Adik-beradik Tun Dr. Ismail selain Dato’ Sulaiman ialah
Khadijah, Abdullah, Aishah, Md Yassin, Rafiah, Zubaidah dan Fatimah. Semua
adik-beradik beliau berpelajaran tinggi dan menyumbangkan perkhidmatan kepada
masyarakat awam. Abangnya, Sulaiman ialah salah seorang anggota Kumpulan Tujuh
dan pemimpin UMNO berijazah undang-undang dari Universiti Cambridge dan pernah
menjadi Menteri Kabinet dan Persuruhjaya Malaysia ke Australia. Begitu juga
dengan yang lain seperti Senator Abdullah, Dr. Zubaidah, YB. Md Yassin dan
Fatimah.
Walaupun gagal untuk menamatkan pengajian dalam bidang perubatan
di Singapura, Tun Dr. Ismail tetap berkobar-kobar untuk melanjutkan pelajaran
dalam bidang perundangan di England, tetapi tidak mendapat biasiswa kerana
beliau daripada keluarga berada. Bapanya pula tidak bersetuju beliau
melanjutkan pelajaran dalam bidang ini. Bapanya hanya bersetuju membiayai
pelajaran Tun Dr. Ismail sekiranya beliau sanggup melanjutkan pelajaran dalam
bidang perubatan di Australia. Beliau akur dengan kehendak bapanya. Beliau
berjaya malah menjadi pelajar yang sangat tekun dan gigih. Tun Dr. Ismail
merupakan pelajar Melayu pertama yang lulus dalam bidang perubatan di
Australia.
Penglibatan Tun Dr. Ismail dalam persatuan pelajar ketika di
Singapura dan di Australia telah menampilkan ketokohan dan pemikiran beliau
terutamanya terhadap kemajuan pendidikan dan perpaduan Melayu. Setelah tamat
pengajiannya di Universiti Melbourne, Australia pada tahun 1945, beliau telah
berkhidmat di Hospital Tentera Australia. Setelah perang tamat, beliau kembali
ke tanah air pada 1947 dan berkhidmat dengan kerajaan Johor sebagai pembantu
pegawai perubatan di Hospital Johor Bahru sehingga 1948. Beliau telah
melepaskan jawatannya dan membuka klinik sendiri bernama Klinik Tawakal di
Johor Bahru kerana aktif dalam persatuan dan tidak suka terikat dengan syarat-syarat
yang ditetapkan oleh kerajaan Johor. Pada ketika itu beliau juga dipengaruhi
oleh keadaan bapa dan keluarganya serta ahli Kumpulan Orang Tujuh yang telah
dipecat oleh sultan.
Tun Dr. Ismail telah mendirikan rumah tangga dengan Toh Puan
Norashikin binti Dato’ Mohd. Seth, anak salah seorang pembesar Johor pada tahun
1950. Mereka telah dikurniakan enam orang anak, empat orang lelaki dan dua
orang perempuan iaitu Mohd. Taufik (1951), Zailah (1953), Badariah (1957),
Mohd. Tarmizi (1960), Zamkhasani (1964) dan Mohd. Arif (1967). Dato’ Mohd.
Seth, bapa Toh Puan Norashikin merupakan salah seorang daripada ahli rombongan
yang menuntut kemerdekaan 1956 di London sebagai mewakili Sultan Johor.
Tun Dr. Ismail mewarisi sifat keyakinan diri yang tinggi dan
suka berdikari. Beliau menjalankan perniagaan dengan membuka kelinik perubatan
sendiri yang dinamakan Klinik Tawakal. Beliau suka membantu orang miskin dan
yang kurang bernasib baik terutamanya dalam bidang pendidikan dan kesihatan.
Penglibatan aktif beliau dalam persatuan bukan politik seperti Persatuan Bekas
Mahasiswa Luar Negeri Johor atau Persatuan Siswazah Melayu Johor yang
ditubuhkannya, mendorong beliau dilantik menganggotai Dewan Undangan Negeri
Johor pada tahun 1948 dan seterusnya sebagai EXCO Kerajaan Negeri Johor. Beliau
hanya menceburkan diri dalam parti politik atas permintaan bapanya. Beliau
bersama-sama dengan bapa dan keluarga besarnya serta ahli-ahli Persatuan Melayu
Johor yang diketuai oleh bapanya sendiri menganggotai UMNO pada 1951 setelah Dato’
Onn meninggalkan parti itu.
Pada tahun 1952, Tun Dr. Ismail dilantik menjadi Ahli Dewan
Undangan Persekutuan yang bertanggungjawab terhadap tanah, lombong dan
perhubungan. Pelantikannya selaku ahli kabinet kepada Tun General Templer
adalah atas permintan YM Tunku Abdul Rahman. Pada Julai 1955 beliau telah
bertanding dalam Pilihanraya Persekutuan Pertama dan menang di Kawasan Johor
Timur. Berikutan dengan kemenangan itu, beliau dilantik menjadi Menteri Hasil
Bumi dalam Pemerintahan Kerajaan Bersendiri dan pada 1956 menjadi Menteri
Perdagangan dan Perusahaan Malaya yang pertama.
Tun Dr. Ismail ialah seorang tokoh pemimpin Melayu yang
berprinsip dan setia. Beliau merupakan salah seorang pemimpin kepercayaan YM
Tunku Abdul Rahman. Beliau dan Tun Abdul. Razak sentiasa bersama-sama dalam
perbincangan untuk menuntut kemerdekaan negara sehingga berjaya diperoleh pada
31 Ogos 1957.
Pada September 1957, Tun Dr. Ismail dilantik menjadi Duta
Persekutuan Tanah Melayu bertaraf menteri ke Amerika Syarikat di samping menjadi
Ketua Tetap dan Wakil Persekutuan Tanah Melayu ke Bangsa-Bangsa Bersatu hingga
Februari 1959. Kemudian, beliau menjadi Menteri Hal Ehwal Luar Negeri pada
bulan Ogos 1959 dan menjadi Menteri Kementerian Keselamatan Dalam Negeri pada
November 1960.
Beliau telah menyumbangkan banyak jasa dan memainkan peranan
penting ketika pembentukan Malaysia dan menjadi Menteri Keselamatan Hal Ehwal
Dalam Negeri dan Menteri Keadilan setelah Malaysia dibentuk pada 16 September
1963. Beliau juga bertangggongjawab menubuhkan ASEAN dan mewujudkan
persefahaman Zon Bebas ASEAN dari segala pengaruh dan campurtangan kuasa
tentera asing dan ideology. Beliau terus gigih berkerja meskipun kesihatannya
kerap terganggu kerana mengidap barah dan sakit jantung. Kesihatannya bertambah
parah apabila berlaku perpisahan Singapura dari Malaysia pada Ogos 1965. Beliau
telah bersara awal pada 1 Jun 1967 kerana masalah kesihatan yang bertambah
buruk dan memaksa beliau mengikuti rawatan dan berehat.
Apabila berlaku peristiwa 13 Mei 1969, beliau berasa amat
bersemangat untuk menyumbangkan bakti semula tanpa menghiraukan masalah
kesihatannya. YAB Tun Abdul Razak pula sangat mengharapkan kesediaan beliau
menyambung tugas kerana beliau ialah seorang tokoh pemimpin Melayu yang sangat
ikhlas, jujur, taat, serius dan tegas serta cekap dan mempunyai pandangan jauh
yang sangat penting untuk perpaduan dan keharmonian sebuah negara bangsa. YAB
Tun Abdul Razak telah memujuk beliau menganggotai Majlis Gerakan Negara
(MAGERAN) berikutan dengan perisytiharan Darurat 1969. Di samping itu, beliau
juga dilantik menjadi Penolong Pengarah dalam Majlis Perundingan Negara. Majlis
ini berperanan untuk memberikan nasihat kepada MAGERAN tentang perkara-perkara
yang berkaitan dengan perhubungan kaum. Bertitik tolak daripada hakikat
tersebut, maka dicipta RUKUNEGARA. Satu lagi yang diputuskan oleh Majlis
Perundingan Negara ialah Dasar Ekonomi Baru.
Sebagai Menteri Hal Ehwal Dalam Negeri, Tun Dr. Ismail
merupakan seorang yang tegas dalam membanteras gejala rasuah dalam kalangan
kakitangan kerajaan. Pada 23 Februari 1970, beliau telah mengumumkan satu rang
undang-undang tambahan bagi Badan Pencegah Rasuah (BPR) iaitu Ordinan No. 23
Kuasa Perlu Darurat 1970 dikuatkuasakan. Selaku Timbalan Perdana Menteri, Tun
Dr. Ismail telah memberikan sokongan yang kuat terhadap Rang Undang-undang
(Pindaan Perkara Sensitif) Perlembagaan di parlimen yang dikemukakan oleh
Perdana Menteri Malaysia, Tun Abdul Razak pada 23 Februari 1971.
Dalam susunan kabinet baharu yang diumumkan oleh Perdana
Menteri, Tun Abdul Razak pada 1 Januari 1973, Tun Dr. Ismail terus diamanahkan
jawatan sebagai Timbalan Perdana Menteri, Menteri Hal Ehwal Dalam Negeri di
samping Menteri Perdagangan dan Perusahaan. Dalam menghadapi sesuatu isu yang
berkaitan dengan kepentingan negara, beliau sangat tegas menyebabkan beliau
sangat dihormati oleh kawan dan pihak lawan.
Ketika menjawat jawatan Timbalan Perdana Menteri, Tun Dr.
Ismail telah beberapa kali menanggung kerja dan memangku tanggungjawab dan
tugas Perdana Menteri ketika YAB Tun Abdul Razak ke luar negeri sama ada
bercuti atau melakukan lawatan rasmi. Beliau telah berkhidmat dengan cemerlang
sehingga ke akhir hayatnya.
Pada hari Khamis, 2 Ogos 1973, adalah merupakan hari
terakhir beliau sebagai seorang negarawan. Beliau sempat merasmikan perayaan
Jubli Perak Gabungan Pelajar Melayu Semenanjung (GPMS) pada pukul 4.22 petang.
Pada pukul 10.00 malam, Tun Dr. Ismail telah menghembuskan nafas yang terakhir
di rumahnya No. 22, Jalan Maxwell, Kuala Lumpur. Pada hari Jumaat, 3 Ogos 1973,
jenazah beliau telah disembahyangkan di Masjid Negara selepas upacara
sembahyang Jumaat. Jenazah Tun Dr. Ismail telah dimakamkan di Makam Pahlawan
Masjid Negara pada pukul 6.30 petang. Kini, sudah tiga puluh lapan tahun
perginya seorang tokoh negarawan yang amat berjasa. Negara amat merasa
kehilangannya, seorang tokoh pemimpin yang sangat berdisiplin, tegas,
berprinsip, ikhlas dan jujur.
Petikan asal daripada: http://sejarah-tunsheikh.blogspot.com
No comments:
Post a Comment